Jungfrau

Zondagmorgen half 10, tijd voor de zwemtraining van mijn zoon. Ik ben blij met het rustige begin van de zondag. De kinderen trainen stevig terwijl de ouders toekijken. Straks met z'n allen nog even vrij zwemmen en de zondag is sportief begonnen.

Naast mij zitten drie moeders die vooral voor de gezelligheid naar het zwembad zijn gekomen. Ze praten honderduit. Als ik het woord 'Jungfrau' hoor vallen, spits ik onwillekeurig mijn oren. Vorig jaar liep ik daar mijn mooiste maar ook zwaarste marathon. Ik hoor één van de vrouwen vertellen over haar man, die het in haar ogen onmogelijke plan heeft opgevat om dit jaar de Jungfraumarathon te lopen. 'Ze starten beneden en de finish is op 2000 meter hoogte, alleen maar klimmen dus', zegt ze op een toon van 'Ach, mannen, ze kunnen er ook niets aan doen dat ze aan dit soort hopeloze ondernemingen beginnen'. De andere vrouwen reageren verbaasd en ongelovig. Een 'gewone' marathon lopen gaat hun voorstellingsvermogen al te boven, laat staan dat ze begrijpen dat iemand vrijwillig besluit zo'n afstand bergopwaarts af te leggen. 'Daar moet je toch niet aan denken…', griezelt de een. 'Konden ze beter andersom doen', giechelt de ander.

Ik draai me om en wil beginnen over de onvergetelijke ervaring, het prachtige landschap, het magnifieke uitzicht, de zwijgende en zwoegende lopers in een lange rij over de smalle en steile bergpaden, de rinkelende koebellen, de eenzame accordeonist op de alpenwei, de oogverblindende gletsjer in de verte, de vermoeidheid, en ook de voldoening en ontroering bij de finish, het enthousiasme van de Zwitserse bevolking… maar inmiddels gaat het gesprek al weer over het voetbal van een zoon van één van de drie en hoe slecht het veld er wel niet bij ligt. 'Moet je zien hoe die kleren er na afloop uitzien!' Ik gun ze hun onderonsje en besef dat het weinig zin heeft om ze ervan te overtuigen hoe geweldig het is om zelf zoiets te volbrengen.

Ze houden van hun man, ook al hebben ze geen idee waarom hij nou zo nodig die berg op moet. Maar ze zijn oprecht gelukkig als hij het is en halen hun eigen voldoening uit de verrichtingen van hun echtgenoot. Natuurlijk staan ze straks als zijn trouwste supporter bovenaan de berg om hem trots op te vangen. En ze zullen de komende maanden aan iedereen die het horen wil, vertellen wat voor een geweldige prestatie hij heeft geleverd.