Stoer

Het regent buiten, het wordt herfst. Ik ben op bezoek bij vriendin P. en we hebben veel bij te praten. Natuurlijk hebben we het over kinderen, relaties, werk. Maar ook over onze hobby's. Ik loop, zij duikt. En we vinden elkaar niet alleen aardig, we vinden elkaar ook stoer. Ik ken niet veel vrouwen die zich regelmatig achterover van een boot laten vallen; zij kent niet veel vrouwen die het leuk vinden om afstanden te lopen waar de meeste mensen de auto voor gebruiken.

Ik vertel over de marathondriedaagse waar ik het afgelopen weekend aan meedeed. Op vrijdagmiddag de eerste, op zaterdag nummer twee en op zondag de finale. Drie keer zeventien rondes van twee-en-een-halve kilometer over een onverhard bosparcours. De eerste dag was ik misselijk en zat ik voornamelijk in de bosjes naar krioelende mieren te kijken. Helemaal leeggelopen finishte ik in een bar slechte tijd. De volgende dag regende het. Het parcours werd een grote modderpoel, elke ronde werden de paden slechter. Ik vond er al snel niets meer aan en was blij toen ik mocht stoppen. Op de laatste dag liep ik een beetje mank, ik had last van mijn rechterknie. Ik startte wel en toen de pijn na een paar rondes verdween, liep ik ook deze marathon maar gewoon uit. Er viel voor mij weinig te genieten deze dagen, snel vergeten deze marathons.

P. vertelt over haar weekend, ze was met haar duikmaten (natuurlijk allemaal mannen) op zee om naar een wrak te duiken. Ook op zee regende het, en ze zag er enorm tegenop om in het koude en donkere water af te dalen. Toen ze langs de wal voeren, stonden er twee vriendinnen te zwaaien naar de groep op de boot. "Wat wilde ik op dat moment graag met ze ruilen", zegt ze eerlijk, "zij stonden daar warm ingepakt op de wal en ik moest het koude water in."

We kijken elkaar aan. Waarom doen we dit soort dingen? Wat willen we ermee bewijzen? P. denkt even na en zegt: "Weet je, het is veel erger om het niet te doen, dan om het wel te doen." En dat is waar. Ik loop liever dan dat ik aan de kant sta, hoe zwaar het ook is. En P. duikt liever dan dat ze op de wal staat, hoe koud het ook is. Want anders is er geen voldoening, alleen een gevoel van spijt omdat je niet meedeed. En ingewikkelder is het niet.