Andere wereld

Ik weet dat ik veel loop. Ik loop bijna elke dag en leg zo heel wat kilometers af. Ik doe dat graag, het verveelt nooit en het houdt me van de straat. En gezond. Tenminste, daar ga ik van uit. Helaas ontmoet ik nogal eens mensen die daar anders over denken. 'Maar dat kan toch niet gezond zijn?' is maar al te vaak de reactie als ik weer eens enthousiast heb verteld over mijn loopgewoontes. En ook al staat er een vraagteken achter, vergis u niet, het is geen vraag, het is een conclusie. Ik voel me toch iedere keer verplicht om een antwoord te geven. En tot mijn ergernis probeer ik dan het allemaal wat af te zwakken. 'Ik neem echt wel de tijd voor herstel' zeg ik dan, of 'Het valt wel mee hoor, het lijkt meer dan het is.' Onzin natuurlijk. Of: 'Gek genoeg heb ik nooit ergens last van.' Alsof het logisch zou zijn wanneer ik wel ergens last van zou hebben.

Ik begrijp die mensen wel, ik doe iets wat ze zich niet goed kunnen voorstellen. Oké, een eindje lopen is prima, maar vooral niet langer dan een half uurtje in een slakkentempo en daar moet je dan de hele dag van bijkomen. Niets mis mee, zo ben ik ook begonnen. Heb ik alle respect voor, hoor je mij niet over. Maar ik zou het graag ook andersom zien, een beetje begrip van beide kanten. Ik heb niets aan een reactie die doet geloven dat er bij mij ergens een steekje los zit. Er is niets mis met mij, ik loop nou eenmaal graag, het is blijkbaar een sport die mij ligt en die ik leuk vind. Misschien moet ik een volgende keer gewoon antwoorden: 'Zou het soms beter zijn om elke avond op de bank te hangen?' of 'Dat moet toch wel, ik spreek mijn huisarts alleen maar buiten het spreekuur.

Maar ach, waarom zou ik. Zij leven in een andere wereld dan ik. Ik loop van training naar training, van wedstrijd naar wedstrijd. Ik geniet van elke afstand, hoe langer hoe meer, hoe verder hoe beter. Ik heb ervaren dat er niets zo geweldig is als het verleggen van je grenzen. Zij hoeven dat niet, zien er de lol niet van in. Blijven liever passief toekijken als die rare hijgende mensen met hun vermoeiende hobby voorbijkomen. Je ziet ze denken: 'Zij liever dan ik.' En zo is het precies. Ik liever dan zij.