Natuurlijk lopen

Lang geleden, toen ik nog op de middelbare school zat, liep ik wel eens hard. Een duurloopje tijdens de gymles of een rondje door de buurt. Mijn zusje deed dat ook, en beweerde stellig dat het steeds makkelijker ging. In die tijd had ik daar het geduld niet voor. Ik vond het best leuk, maar ook best saai. Hardlopen was iets voor later, als ik groot was.

In die tijd liepen we heel gewoon op onze simpele, platte, zwartwitte Adidasgympies zonder enige demping whatsoever. En dat ging prima, we hadden nergens last van.

Toen ik jaren later groot was en ‘echt’ ging lopen, schafte ik ook echte loopschoenen aan. Schoenen met veel steun, veel demping en een superdikke zool. Daar liep iedereen op en dus ik ook. Onvoldoende demping betekende onvoldoende steun, en dat leidde naar blessures. En die wilde ik niet.

Maar met de loopervaring ontwikkelde zich de kennis, ook bij mij. Die zware, lompe schoenen waren bedoeld voor mensen met een haklanding. Ooit was de opvatting dat iedereen een haklander was. Maar dat klopte niet, zo bleek. Want hoe ik mijn best ook deed, hoever ik ook liep, en hoe moe ik ook werd, telkens landde ik op mijn middenvoet. Ik kon er niets aan doen.

Gelukkig gaf de wetenschap mij gelijk. Een haklanding bleek helemaal niet zo ideaal te zijn. De impact op je enkels, knieën en heupen bleek veel groter te zijn dan wanneer je op je middenvoet landt. Bovendien rem je jezelf alleen maar af.

De voetboog is van nature fantasisch elastisch en vangt de klappen keurig op, al helemaal wanneer je je pas korter maakt en je je been licht gebogen houdt. Het grappige is dat iedereen die op blote voeten rent, het op deze manier doet. Zo heeft de evolutie het ons geleerd, zo deden we het als kind al en zo kunnen we het nog steeds.

Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. En dat is het natuurlijk ook. Want niet iedereen kan zomaar zijn of haar looptechniek veranderen. Bovendien is de impact op je gewrichten wel lager, maar je spieren moeten harder werken. Maar dat is te trainen, je kunt je spieren eraan laten wennen. En als je eenmaal weet hoe het loopt, wil je nooit meer anders.

Nee, de Adidasgympies heb ik niet meer. Best jammer eigenlijk. Want ik weet zeker dat ik er zo weer op wegloop. Net als vroeger.