Vrije loop

“Is het niet verschrikkelijk saai, zo’n lange duurloop?”, vraagt de journalist, op een toon die zowel afkeer als ongeloof verraadt. “Waar denk je dan aan onderweg?”

“Nergens aan”, wil ik zeggen, maar dat is natuurlijk geen antwoord. Bovendien is het niet waar.

Want mijn gedachten stoppen niet als ik mijn schoenen aantrek. Welnee. Op het moment dat ik begin te lopen, laat ik ook mijn gedachten de vrije loop. Ik loop te mijmeren, te peinzen, te broeden, te wikken en te wegen. Soms buitelen de invallen en plannen over elkaar heen en heb ik moeite mijzelf bij te houden. Een andere keer wordt het juist heel rustig in mijn hoofd en is het lopen pure meditatie. Geen loopje is hetzelfde. Het is steeds weer anders, steeds verrassend.

En zo levert iedere lange duurloop wel iets op. Al is het maar een korte column.