Licht

Op een doordeweekse dag ga ik op Papendal naar een seminar over ‘Natural Running’. Oftewel: hoe loop je zo natuurlijk mogelijk met zo min mogelijk energieverlies en zo weinig mogelijk blessures. Het blijkt een heuse wetenschap, met onderzoeken, tabellen, grafieken en heel veel theorie.

Gelukkig gaan we tussendoor ook even naar buiten om een stukje te lopen. Eerst op onze blote voeten, daarna op een paar schoenen die dwingen tot het landen op de middenvoet. Het is best leuk, het seminar, maar een beetje commercieel en een beetje theoretisch. Toch zit er wel wat in, vind ik. En dus besluit ik om voortaan minder te lopen op mijn zware, stevige en corrigerende schoenen en vaker op lichte en neutrale schoenen. De voet kan het prima zelf, dat geloof ik graag.

Een weekje later loop ik op mijn nieuwe lichte schoenen door Twickel. De herfstzon schijnt uitbundig en de bomen kleuren prachtig roodbruin. Op een brug staan een man en en een vrouw te genieten van het landschap. Ze kijken toe hoe ik vanuit de steeds dichterbij kom. Wanneer ik vlakbij ben, zegt de vrouw: “Ah, daar ben je eindelijk! We stonden je al op te wachten!” En zonder aarzelen overhandigt ze me een klein lila veldbloempje. “Kijk eens, die is voor jou!”

De vrouw draagt een zwierige, kleurige jurk en straalt warmte uit. Haar man knikt mij goedmoedig toe, hij is dit soort spontane acties blijkbaar wel gewend. “Dank u wel, wat lief”, zeg ik, een beetje perplex. “Ik zal er goed op passen!”

Aardige mensen maken mij blij. En de wereld een beetje mooier. Met het bloempje in de hand loop ik verder. Als vanzelf loop ik rechtop en raak ik nauwelijks de grond. Zijn het de schoenen? Is het de ontmoeting? Ik weet het niet, het maakt ook niet uit.

Even verderop kom ik een ander echtpaar tegen. Ze kijken ernstig en vooral naar de grond. Ze dragen donkere kleding en zware schoenen. Ik knik ze vriendelijk toe, maar krijg geen reactie. Ze zien me niet eens.

En dan snap ik het. Natuurlijk lopen zit ‘m niet in de wetenschap. En ook niet in de commercie. Natuurlijk lopen zit vooral in je hoofd en in je hart. Loop het licht tegemoet en je gaat spontaan lichter lopen. Zoals de natuur het heeft bedoeld.

En je schoenen, die pas je er gewoon op aan.