Dubbele pret

De Dubbele Mijl in Hengelo is mijn jaarlijkse beproeving: ruim drie kilometer hardlopen dwars door de stad. Eén lange sprint van het atletiekstadion naar het centrum. Ik vind het helemaal niks, maar toch doe ik elk jaar mee. Het is goed voor mij, houd ik mijzelf voor, en of je nu op de baan zes keer vijfhonderd meter loopt of vanaf de baan in een keer drieduizend, wat maakt het uit. Op donderdagavond ben ik toch al op de baan, en vooraf en na afloop is het altijd erg gezellig. En dit jaar is het nog gezelliger dan anders, want dochter Anke doet mee, samen met vriendin Floor. Ze joggen samen een of twee keer per week en meedoen aan de Dubbele Mijl leek hen wel stoer. Natuurlijk maak ik van te voren mijn beroemde Pasta-met-zalm, want hardlopen en pasta eten hoort bij elkaar, weten de meiden.

Met z’n drieën lopen we in, met z’n drieën doen we oefeningen en met z’n drieën zijn we een beetje gespannen. Ik omdat ik weet wat er komt, en de meiden omdat ze geen idee hebben wat ze te wachten staat.

Ik start in het voorste startvak, Anke en Floor sluiten achter aan. “Niet te snel beginnen”, heb ik ze geadviseerd, “hou wat over voor het laatste stuk!”

Had ik ook maar naar mijzelf geluisterd, want ik start natuurlijk zoals altijd op volle snelheid en voel al na vijfhonderd meter mijn benen verzuren. Dan is de afstand van een Dubbele Mijl toch wel erg heel lang... na ruim dertien en een halve minuut - mijn slechtste tijd ooit - kom ik over de finish. Ik leer het ook nooit.

Na 19 minuten en 14 seconden precies komen Anke en Floor over de finish. Hand in hand, sprintend, beiden een enorme grijns op het gezicht. “Mam, het was zwaar, maar het was gaaf!”, zegt een stralende Anke als ze met een medaille om de nek en een flesje sportdrank in de hand op mij afstapt. “We zijn rustig begonnen en hadden aan het eind nog genoeg over. Zo moest het van jou toch? Volgend jaar weer!”

De meiden hebben het beter gedaan dan ik, dat is duidelijk. Het ijsje na afloop is dan ook dik verdiend. Ja, volgend jaar weer. Wie weet leer ik het dan ook een keer.