Leuke hobby!

Ik dacht dat ik een keuze had gemaakt. Van mij hoeft het niet meer, het tempowerk, het harde trainen, de pijn van het snel en steeds sneller willen lopen. Het kost mij veel te veel inspanning en, belangrijker nog, het kost me het plezier in het lopen. Want telkens sneller willen, houdt voor mij in dat ik bij elke wedstrijd gespannen aan de start sta. Heb ik genoeg gedaan? Heb ik te veel of te weinig gegeten vooraf, zal ik voldoende kunnen drinken onderweg, is het misschien te warm of te koud, heb ik de goede kleren aan? En na afloop is er steeds vaker de teleurstelling als ik het niet gehaald heb, geen pr, gewoon een redelijke tijd, dat is dan dat, douchen en maar weer naar huis. Of erger nog, ik loop een tegenvallende tijd waarna niets anders resteert dan de kater van een mislukte wedstrijd. Leuke hobby!

Dan ontdek ik dat het ook anders kan. Ik maak kennis met lopers die zich niet interesseren voor de eindtijd, die vooral lopen voor het plezier. En voor de afstand. Ze denken in meters, niet in minuten. Of beter gezegd: in kilometers en niet in uren. Deze lopers kunnen alle afstanden aan, het lopen stopt voor hen niet bij de marathon. Waarbij de prestatie, hoe geweldig ook, volstrekt niet centraal staat. Naar een wedstrijd gaan betekent vooral het ontmoeten van andere lopers en verder zien ze wel hoe het gaat. Voor mij is dat de oplossing om het loopplezier terug te krijgen, sterker nog, het is alsof ik het lopen opnieuw ontdek. Het is een heerlijk gevoel om ontspannen aan de start te staan bij een wedstrijd, de eindtijd los te kunnen laten, tijdens de wedstrijd het tempo te kiezen dat op die dag bij mij past en onderweg met de andere lopers bij te praten of met nieuwe lopers kennis te maken. De wedstrijd is een middel geworden en is niet langer een doel op zichzelf.

En natuurlijk gebeurt het onvermijdelijke. Na een periode van relatieve rust komt er een zondag waarop ik weer eens een 10 Engelse mijl loop. Alles klopt die dag: ik heb goed geslapen, heerlijk ontbeten, het weer is perfect, de sfeer is goed, ik voel me fit en ontspannen, ik kan de hele wereld aan… en ja hoor, met speels gemak verpulver ik mijn pr op die afstand.

Ik heb dus niet gekozen. Ik heb het plezier teruggevonden.