Vertrouwen

“Ik houd niet van duurlopen in mijn eentje”, zegt S. “Dat vind ik saai.”

We zijn aan het uitlopen na de tempo’s op de baan. “Je kunt muziek op doen”, zeg ik, “of gewoon genieten in een mooie omgeving.”

Haar reactie is verrassend. “Ik loop alleen in de stad, ik loop nooit buitenaf. Ik ben een keer aangerand en sindsdien durf ik er niet meer alleen op uit.”

Tja. Dat is begrijpelijk. Maar wel lastig. En met name erg jammer. Want je mist een boel loopplezier.

De volgende dag schijnt de zon uitbundig. Ik ga voor een duurloopje naar de Holterberg. Alleen.

Er zijn dagen dat ik er niemand zie onderweg. Vandaag is het anders. Al na een kwartiertje kom ik een man tegen. Hij rijdt op een vouwfietsje en straalt een en al vriendelijkheid uit. Een natuurliefhebber, dat is duidelijk. We groeten elkaar en ik loop verder. Een paar kilometer verder wandelt mij weer een man tegemoet. Zodra hij mij ziet begint hij een deuntje te fluiten. Misschien om zich een houding te geven, misschien omdat hij gewoon een goed humeur heeft. Het klinkt heel opgewekt en even opgewekt zegt hij mij goedendag.

Aan de begin van een lange klim komen er in de verte twee heren aanlopen. De kleding is sportief, ze hebben de pas erin. Een van beiden doet een stap opzij als ik hen passeer. Met een galant handgebaar verleent hij de doorgang. “Snelverkeer gaat voor!”, zegt hij met een brede lach. Even breed lachend begin ik aan de klim.

Bovenop de berg komt mij een opvallende wandelaar tegemoet. Hij heeft een duur camouflagejack aan, een verrekijker om de hals, een designmontuur op de neus en Italiaanse leren schoenen aan de voeten. Het ziet er fraai maar enigszins misplaatst uit. Een succesvolle ondernemer vermomd als natuurliefhebber? Een aristocraat met een nieuwe hobby? Ik knik hem vriendelijk toe, hij knikt minzaam terug.

Weer wat verderop ruist er iets in het struikgewas. Ik ontwaar een boswachter met snoeischaar. Hij duikt op uit het groen en groet mij vriendelijk. Dat ik om zijn auto, die volledig het pad verspert, heen moet klimmen, maakt mij niet uit. Hij doet immers zijn werk en ik loop in mijn vrije tijd.

Nog een paar kilometer en ik ben weer bij de auto. Ik heb heerlijk gelopen. Jammer dat S. er niet bij was vandaag. Ze zou genoten hebben. Want saai was het niet bepaald. Maar veel belangrijker nog: ze had misschien weer een beetje vertrouwen in de mensheid gekregen.